دنيای کوچک و متناقض ما

در جامعه ای که بالايی ها تنها ساز خود می نوازند و پائينی ها آواز دلخواه خود را می خوانند، رئيس جمهور، چگونه می تواند رهبر ارکستر ملی گردد؟ آن هم رهبری که چوب رهبری آن در گرو ولی فقيه است و درمانده از اينکه ارکستر را براساس نت های شناخته شده و بين المللی رهبری کند يا براساس قرائت قرآن؟