جنگ خدا و خورشید / سیبیل طلا
ظاهراً شادی کردن برای ما ایرانیان در هیچ کجای این کره‌ی خاکی بی‌دردسر نیست، ولی تاکید و اصرار بر استفاده از پرچم رسمی در یک شادی ملی را نمی‌فهمم!؟
Thursday, June 09, 2005
Identity
|
اين وبلاگ گروهی، فضايی است برای انتشار لينک‌های مفيد؛ معرفی هرچه که خواندنی، ديدنی يا شنيدنی است.
اين همکاری گروهی به هدف آگاهی‌رسانی و بازتاب‌دادنِ مطالب خواندنی در فضای رايانه‌ای شکل گرفته است.
اعضای اين وبلاگ، به‌طور مستقل و بدون صافی عمل می‌کنند و طبيعی است که هر کس سليقه‌ی خود را در انتخاب مطالب در پيش گيرد. ضمناً اعضا بسته به خواست خود می‌توانند با اسم واقعی يا مستعار بنويسند. ناگفته پيداست که اين کار جمعی، نماينده‌ی هيچ تشکّل و انديشه ويژه‌ی سياسی، فرهنگی يا قومی نيست؛ تلاش جمعی ما، به قصد پوشش‌دادن ديدگاه‌های
گوناگون است. در اين راه، دست عزيزانی که با ارسال لينک به ياری‌مان بشتابند را می‌فشاريم.
|
Links
1 Ù¾ÙÙÙا٠:
حرف‌هایش خیلی آبکی است، مثلا به این دو نکته توجه کن:
«از روی احساسم پرچم مورد علاقه ام را انتخاب کردم».
این‌جا باید پرسید: مگر احساس آدم هر چه که بهش گفت باید گوش بکند؟ یک‌وقت هست که احساس شخصی بهش می‌گوید برو به یک بچه‌ی خردسال تجاوز کن؛ آیا باید به حرف احساس‌اش گوش بدهد؟ پس تکلیف عقل و شعور چه می‌‌شود؟ البته بعضی برای رد-گم-کردن عقایدشان را پشت "احساس" پنهان می‌کنند.
یا می‌گوید: « حالا جرأت داريد در این تورنتو پرچم بدون مارک (چه الّله ، چه طاغوت) هوا کنيد. دوستان ملی-طاغوتی پوست از کله تان می کنند».
اتفاقاً موضوع سمت دیگری هم دارد: این دوستان فکر می‌کنند باید حتماً طرفدار جمهوری اسلامی بود، در صورتی که انسان می‌تواند زندگی شهروندی خودش را داشته باشد، بدون طرفداری از هیچ نظام سیاسی. من خود این‌جا هستم و کاری به این مسائل ندارم، اما از هیچ قدرتی هم طرفداری نمی‌کنم و برایم هویت ملی و مردم‌ام مهم است نه خواست فلان قدرت و نظام.
باقی بقای ایشان!
<<< صÙØÙâÛ Ø§ØµÙÛ